KOŚCIÓŁ PARAFIALNY
(By zobaczyć więcej kliknij na fot.)
Budowę kościoła parafialnego rozpoczęto w 1913 r. pod przewodnictwem ks. Jana Nagórzańskiego, organizatora wspólnoty parafialnej. Autorem projektu świątyni był Jan Tarczałowicz. Budynek kościoła jest zbudowany na kształt krzyża łacińskiego z wąskimi nawami bocznymi o charakterze bazylikowym oraz kolebkowym sklepieniem w nawie głównej. Kościół o konstrukcji zrębowo-słupowej oszalowany wewnątrz deskami, ozdobiony polichromią. Posiada wieżę wykonaną z naturalnego kamienia. Dach kościoła – siodłowy i pulpitowy, z którego wyrasta wieżyczka na sygnaturkę z ośmiokątną latarnią. Świątynia nie posiada konkretnego stylu, jednak konstrukcja zrębowo-słupowa, nawiązująca do miejscowej architektury czyni go unikatowym zabytkiem, prawdziwą perła i wizytówką naszego regionu.
Również wnętrze świątyni posiada bogate wyposażenie. Ołtarz główny został wykonany w stylu neoromańskim przez Franciszka Adamka w 1920 r. Umieszczono w nim obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Ołtarze boczne, w tym samym stylu, były wykonane przez Antoniego Wróbla w 1932 r. W lewej nawie znajduje się ołtarz Serca Jezusowego z figurą Jezusa, który ozdabiają figury św. Piotra i św. Pawła. W prawej zaś ołtarz z kopią obrazu Jezusa Przemienionego (oryginał przechowywany jest w kościele w Dobrej). Jak mówi podanie obraz ten przynieśli pasterze wołoscy, którzy w XV wieku zbudowali tu niewielką cerkiew. W późniejszym czasie została ona przekształcona w kaplicę, niestety zniszczyła ją powódź. Do wyposażenia kościoła należą również: kamienna chrzcielnica, zwieńczona pokrywą ozdobioną gołębicą symbolizującą Ducha Świętego, wykonana w 1932 r. oraz ambona ozdobiona płaskorzeźbami przedstawiającymi Chrystusa Dobrego Pasterza i Ewangelistów.
Ściany kościoła zdobi ornamentalna i figuralna polichromia nawiązująca do sztuki wschodniej, wykonana w 1966 r. przez Teresę Stankiewicz i Witolda Domasiewicza. Do najciekawszych jej elementów należą: Stworzenie świata – na sklepieniu nawy głównej, Chrystus Pantokrator – wzorowany na bizantyjskich ikonach, Droga Krzyżowa oraz tajemnice różańca świętego.
Na placu przed kościołem stoi strzelista dzwonnica, wybudowana w 1970 r., na której znajdują się trzy dzwony wykonane w latach 1935-1959.
Budynek kościoła wielokrotnie był odnawiany i modernizowany, między innymi w latach 1953, 1956, 1966 oraz 1980. W roku 1980 w miejscu zniszczonej wzniesiono nową wieżę, nawiązującą do stylu świątyni. Generalny remont podjętą w latach 2007-2012. Dokonano renowacji fundamentów, odwodnienia, izolacji, instalacji odgromowej. Wymieniono zniszczoną, drewnianą elewację na nową. Zmieniono w całości dach kościoła oraz wieżyczkę sygnaturki z pokrycia eternitem na blachę miedzianą. We wnętrzu dokonano renowacji ołtarzy, wykonano nową posadzkę oraz ogrzewanie. Na zewnątrz kościoła wybudowano dwa parkingi oraz ogrodzenie z kamienia, oświetlono świątynię.